СО ДЕНОВИ

Ех.. што би дала јас да те љубам со денови.

Ех.. да те љубам една цела ноќ.. 

да ти ги дадам усниве, на нив жар да ставиш.

Да те љубам, та од љубов да изгориш, 

за воздишка да молиш. 

Ех.. со усниве мои печат да ставам, 

на лицето да пишува, од срцето да шепоти.. 

дека МОЈ си само! 

Ех.. што би дала јас ноќта рај да ти ја претворам. 

Ти бог, а јас твоја божица на љубовта.

Ех.. да ти ги дадам рацеве, 

да ги префрлиш околу тебе, та да ми се чини 

светот цел пред мене е. 

Ех.. да ти ги дадам градиве мои бели,

па да ја навалиш главата и да го чуеш срцево, 

што сал за тебе ми зборува! 

Ех.. тука на срцево да потонеш во копнеж, 

да ме љубиш со сласт, да изгориш од страст! 

Ех.. да си ти гладен воин,  

а моето тело трпеза богата, 

како вино да ме налиеш, 

до последната капка да ме испиеш. 

Ех.. што би дала јас на градиве 

да ја дочекаш зората.. 

на рацеве да ми одмараш, 

телото мое да ти биде и легло и покривка. 

Сонцето да изгрева, а јас од љубов да горам. 

Да треперам.. да се виткам.. 

како ново гранче пред силен ветар. 

Ех.. што би дала јас, 

да ја повторам ноќта и во денот нов. 

Ех.. да те љубам се' до последниот зрак, 

на она сонце од утрото.  

И се' така, повторно и повторно... 

Ех.. што би дала јас да те љубам со денови.