ЈАС ВЕРУВАМ ВО ТРЕТА СРЕЌА

-
Можеби некогаш ќе разбереш зошто сум плачела без зборови. Можеби некогаш ќе дознаеш колку тага ми насобрала душава. Можеби некогаш ќе откриеш дека безброј ноќи додека ти спиеше се нурнував во перницата сакајќи да ги удавам солзите што ми го печеа лицето. Можеби некогаш ќе разбереш дека сакав да ме гледаш во очи за твоите да ми кажат што премолчуваш. Можеби некогаш ќе откриеш дека често се преправав дека спијам, надевајќи се дека ќе ми кажеш нешто што не можеш додека сум будна. Можеби некогаш ќе разбереш зошто секогаш за се' те прашувам неколкупати, се надевам ќе го смениш одговорот.. јас верувам во трета среќа. Можеби некогаш ќе дознаеш дека никогаш ништо не ти простив, јас само не сакав да те оставам. 

Можеби некогаш ќе откриеш дека влегував во тоалетот ја пуштав чешмата и додека водата течеше плачев на глас. Можеби некогаш ќе дознаеш дека кога ќе заспиеш те гледам до доцна во ноќта, ти го гледам лицето дали ти е насмеано, уживаш ли, дали си среќен? Секоја воздишка ти ја слушам, внимателно се напрегам да слушнам, прошепоти ли нешто, да не го кажа името мое, да не ме повика во сонот можеби? Можеби некогаш ќе разбереш зошто секое утро знам дека ноќта врнело. Можеби некогаш ќе разбереш зошто секогаш сум ти барала се', и она што не сум ти го кажала и она што не сум смеела да ти го кажам... Можеби некогаш во моите очи ќе ја препознаеш вистината која е само една.. љубов, тага и страв. 

И кога невидливо ќе гледаш, празно ќе допираш, туѓо ќе посакуваш.. Можеби тогаш ќе разбереш зошто сум плачела без зборови.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

ДА ТЕ САКАМ, МАЛКУ Е

-
Image
Уште во сонот кога те видов знаев дека те сакам повеќе од сé на светов. Кога првпат те запознав имав толку многу да ти кажам, но не успеав ништо да изустам. Само те гледав. Можев со часови и со денови така. Толку блиску, а толку далеку. Сакав да те допрам, да те помирисам, да те држам во прегратка. Да ти кажам колку те сакам. Како минуваа деновите повеќе те сакав, на секоја наша средба се радував како мало дете. И сакав да трае и да трае. Можеше светот да запре за миг, сите реки да пресушат, сите вулкани да се разбудат, сите птици да престанат да пеат, денот во ноќ да се претвори, јас тебе ќе те гледав. Тој поглед можеше да го поматат само солзите од очиве што ми те гледаат. Има ли љубов, љубов најголема? Има ли љубов друга? Љубов од оваа посилна? Што ми дава сила планини да поместам, од пепелта да се издигнам, со ноќи да не спијам, со сиот свет да се борам, за тебе да постојам. Има ли? И кога сé ме боли, и кога надеж немам, и кога душата ми гори, јас за тебе живеам. Да те сакам, малк
Read more

Скопје, додека силно те сакам имам најмалку 22 причини да те мразам

-
Image
  Тргнавме. И лани врнеше кога се враќавме од одмор, исто и сега. Крупен летен дожд, капки вода што паѓаат пребрзо за да ги изброиш. Си помислив, ништо страшно. Момчево мое секогаш вели дека тоа е бериќет. Го отворив прозорот и гледав надвор. Беше преубаво. Морето мирно, сино, се разлеало до недоглед, а во него капки како зрна грозје паѓаат.. Прекрасна глетка која мораше да се овековечи. Го земав телефонот и направив неколку добри фотографии. Гледајќи во нив си помислив колку е само убаво, дождот некаде е рај за очи и мир за душата. А не како кај нас! Мислев на синоќешното невреме во Скопје за кое прочитавме вечерта, ама само за дождот кој направил хаос низ улиците, и ништо повеќе. Само толку, дожд и сообраќаен метеж. (Вечерта легнавме рано, затоа што утредента нѐ чекаше пат, и не претпоставувавме што се случило) Еј супер, сега ќе ги ставам сликите на социјалните мрежи и тоа баш со овој текст: “Некаде и кога врне е убаво!” Отворив фејсбук и … занемев, цела страна едно те и
Read more

ЧАЈ ОД МАЈЧИНА ДУШИЦА И СПОМЕНИ

-
Image
Потоната во сопствените мисли заборавив дека ставив вода за чај. Водата веќе вриеше, чајникот свиреше, а моите мисли се средуваа полека. Ја тргнав водата од оган и за миг подзастанав. Каков чај да ставам? Вчера ги ставив последните цветови липов чај. Чај од лушпи од орев и лушпи од кромид ми е повеќе како лек за грло, сега ми треба чај да си ја стоплам душата. Планинскиот одамна заврши, ванила и јагода ми звучеше премногу оптимистички. Го отворив делот во кујната каде вообичаено чувам различен чај во кесички. Чај за мирен сон, чај за добра ноќ, црн чај.. па добро има ли нешто за во попладневни часови кога си сам со своите мисли и сакаш да уживаш во тишина? Еве го! Уште една кесичка остана. Чај од мајчина душица. Ја земав кесичката и ја ставив во жешката вода. Си реков додека чајот "се направи" ќе одам да ги извадам алиштата од пералната, да ги ставам во сушарата и да наредам нова облека за перење. Кога се вратив како чекорев кон трпезаријата чувствував опоен мирис. Мирис на м
Read more