НАДЕЖТА Е НАЧИН НА ЖИВЕЕЊЕ
К олку сме ние себични. Колку сме само слепи и глуви. Живееме со минатото во нас, мислиме на иднината , а со тоа ја пропуштаме сегашноста. Го пропуштаме тоа што е тука присутно, го ч увствуваме, го г л едаме, го сфаќаме, го слушаме и го сакаме , но не го признаваме. Подаваме раце на бездушници, г и слушаме работите извитоперено и лажно и веруваме само во она во што мислиме дека треба и се помируваме со тоа. А остануваме неми пред надежта. Пред надежта за нов ден, за нова пролет, нова мисла, нов почеток, нова сре ќ а, нов живот. К аква иронија е животот. Не ги сфаќаме навреме работите и подоцна се каеме. Г ледаме и целиме многу далеку, а само да ја кренеме главата и погледот нема да не излаже, надежта е тука. Т ежок или лесен, краток или долг, вистински или лаж ен , животот е еден. Важно е само која улога ќе ја имаш во таа претстава и на крајот да те запомнат како личност , а не како бројка. Толку прашалници без точки. Како да се наоѓаш на врвот од дното. Стоиш потиштен, зло