Дневникот на една АЛИСА

Уште во сонот кога те видов знаев дека те сакам повеќе од сé на светов. Кога првпат те запознав имав толку многу да ти кажам, но не успеав ништо да изустам. Само те гледав. Можев со часови и со денови така. Толку блиску, а толку далеку. Сакав да те допрам, да те помирисам, да те држам во прегратка. Да ти кажам колку те сакам. Како минуваа деновите повеќе те сакав, на секоја наша средба се радував како мало дете. И сакав да трае и да трае. Можеше светот да запре за миг, сите реки да пресушат, сите вулкани да се разбудат, сите птици да престанат да пеат, денот во ноќ да се претвори, јас тебе ќе те гледав. Тој поглед можеше да го поматат само солзите од очиве што ми те гледаат. Има ли љубов, љубов најголема? Има ли љубов друга? Љубов од оваа посилна? Што ми дава сила планини да поместам, од пепелта да се издигнам, со ноќи да не спијам, со сиот свет да се борам, за тебе да постојам. Има ли? И кога сé ме боли, и кога надеж немам, и кога душата ми гори, јас за тебе живеам. Да те сакам, малк

Таму.. Таму кај што ноќите се студени и среде лето. Таму каде тишината е најубава, небото црно, а месечината црвена, црвена жари. Чиниш и таа гори од љубомора. Таму ѕвездите се толку близу, па само да ја кренеш раката и скоро си ги допрел со врвот на прстите. Таму бев еднаш. Но никој не знае. Таму зборовите се излишни, дланките испотени, а очите затворени. Таму воздишките пишуваат историја, секој здив засебна приказна. Таму.. Таму кај што ноќите стануваа се постудени и постудени. Таму кај што дрвјата се највисоки, а лисјата беа најжолти. Таму бев пак. И никој не знае. Таму чекориш со чекори на крадец. Времето брзо минува, а среќата се брои во мигови. Таму, на место на злосторот кога минував маска симнував. Само таму дланките се споени, како калап една со друга. Таму љубовта е насекаде. Ја вдишуваш од воздухот, ја гледаш на прозорите, ја наоѓаш помеѓу чаршавите. Таму.. Таму слушнав водата друга приказна раскажува. Жубори нова песна, поинаква, туѓа. Таму ветрот ми ги избришал чекорите. Т

3 1 - ви декември, сабота.  Погледнувам на  часовникот , нешто помалку од 11 часот. Во 11:30 имам закажано фризер и козметичар. Станувам набрзина, сецкам јаболко, банана, две парчиња мандарина, една лажица семки, некое индиско оревче, бадеми, малку јогурт и во блендер. Додека врти блендерот, ми се вртат мисли во главата. Дали ќе стасам да завршам денес сé? Ќе имам ли време за сите обврски? Фризер и козметичар, печено месо, елка од тесто и салата за вечер, пакување торби за утре..? УФ, никогаш немам време, постојано брзам некаде                                                                                               - Нели му е доста? - Аха да ,  - се сепнав. Го исклучив блендерот. Наполнив две чаши. -Повели душо. -Благодарам. Се вртам наоколу, што прво. Се истуширав со брзина на светлина та.  Се облеков, косата ја собрав лошо, и онака ќе одам на фризер. Се сетив на алиштата од машината. Ги редам алиштата на сушара. Едно парче облека, една голтка смуди. Правам тостови. Време е да и