Се викам Симона

-
Сакам да заборавам некои работи. Или кога подобро ќе размислам сакам да заборавам многу работи. Едно чудо. Како еден куп од стар мебел што стои во дворот и чека да биде фрлен на некој отпад засекогаш. Сакам сé да заборавам. Да добијам амнезија, да гледам, а да не видам. Да слушам, а да не чујам. Да сум тука, а да ме нема. Да бидам, а да не сум. Сакам да заборавам како се викам, па кога ќе ме прашаат да кажам Петра. Или Катја. Не, можеби Симона. Кое и да е, само не моето. Здраво, јас сум Симона! Да, сакам да  заборавам сé што било, и што требало да биде, а не е. За да не жалам оти не биднало. Да не ми е тешко на душава оти така било пишано. Сакам да заборавам сé. Да ме застанеш да ми се насмевнеш, да можам да те одминам. Оти нели не те познавам. Сум те заборавила. Да ме прашаат те боли ли уште? Да не знам што, та да ги гледам чудно, луѓево што зборат. Да ми речеш, се сеќавам ли. Та како да се сеќавам кога не знам што збориш човек. Сакам да заборавам, дека си беше еднаш, сакам да мислам ќе биде некогаш. Сакам сé да заборавам. Да ме прашаш паметам ли еднаш... Не, не паметам. Не паметам ништо. Не паметам, бадијала се трудиш. Сакам сé да заборавам.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

ДА ТЕ САКАМ, МАЛКУ Е

-
Image
Уште во сонот кога те видов знаев дека те сакам повеќе од сé на светов. Кога првпат те запознав имав толку многу да ти кажам, но не успеав ништо да изустам. Само те гледав. Можев со часови и со денови така. Толку блиску, а толку далеку. Сакав да те допрам, да те помирисам, да те држам во прегратка. Да ти кажам колку те сакам. Како минуваа деновите повеќе те сакав, на секоја наша средба се радував како мало дете. И сакав да трае и да трае. Можеше светот да запре за миг, сите реки да пресушат, сите вулкани да се разбудат, сите птици да престанат да пеат, денот во ноќ да се претвори, јас тебе ќе те гледав. Тој поглед можеше да го поматат само солзите од очиве што ми те гледаат. Има ли љубов, љубов најголема? Има ли љубов друга? Љубов од оваа посилна? Што ми дава сила планини да поместам, од пепелта да се издигнам, со ноќи да не спијам, со сиот свет да се борам, за тебе да постојам. Има ли? И кога сé ме боли, и кога надеж немам, и кога душата ми гори, јас за тебе живеам. Да те сакам, малк
Read more

Скопје, додека силно те сакам имам најмалку 22 причини да те мразам

-
Image
  Тргнавме. И лани врнеше кога се враќавме од одмор, исто и сега. Крупен летен дожд, капки вода што паѓаат пребрзо за да ги изброиш. Си помислив, ништо страшно. Момчево мое секогаш вели дека тоа е бериќет. Го отворив прозорот и гледав надвор. Беше преубаво. Морето мирно, сино, се разлеало до недоглед, а во него капки како зрна грозје паѓаат.. Прекрасна глетка која мораше да се овековечи. Го земав телефонот и направив неколку добри фотографии. Гледајќи во нив си помислив колку е само убаво, дождот некаде е рај за очи и мир за душата. А не како кај нас! Мислев на синоќешното невреме во Скопје за кое прочитавме вечерта, ама само за дождот кој направил хаос низ улиците, и ништо повеќе. Само толку, дожд и сообраќаен метеж. (Вечерта легнавме рано, затоа што утредента нѐ чекаше пат, и не претпоставувавме што се случило) Еј супер, сега ќе ги ставам сликите на социјалните мрежи и тоа баш со овој текст: “Некаде и кога врне е убаво!” Отворив фејсбук и … занемев, цела страна едно те и
Read more

ЧАЈ ОД МАЈЧИНА ДУШИЦА И СПОМЕНИ

-
Image
Потоната во сопствените мисли заборавив дека ставив вода за чај. Водата веќе вриеше, чајникот свиреше, а моите мисли се средуваа полека. Ја тргнав водата од оган и за миг подзастанав. Каков чај да ставам? Вчера ги ставив последните цветови липов чај. Чај од лушпи од орев и лушпи од кромид ми е повеќе како лек за грло, сега ми треба чај да си ја стоплам душата. Планинскиот одамна заврши, ванила и јагода ми звучеше премногу оптимистички. Го отворив делот во кујната каде вообичаено чувам различен чај во кесички. Чај за мирен сон, чај за добра ноќ, црн чај.. па добро има ли нешто за во попладневни часови кога си сам со своите мисли и сакаш да уживаш во тишина? Еве го! Уште една кесичка остана. Чај од мајчина душица. Ја земав кесичката и ја ставив во жешката вода. Си реков додека чајот "се направи" ќе одам да ги извадам алиштата од пералната, да ги ставам во сушарата и да наредам нова облека за перење. Кога се вратив како чекорев кон трпезаријата чувствував опоен мирис. Мирис на м
Read more